Jagoda kamczacka, czyli suchodrzew jadalny, jest wyjątkowo cenną do hodowli rośliną zyskującą w ostatnich latach coraz większą popularność nie tylko na terenach rosyjskich czy azjatyckich. Jest wyjątkowo odporna na mrozy, a więc łatwo można ją hodować w domowych ogródkach, nawet będąc ogrodnikiem dopiero rozpoczynającym swoją przygodę z domowymi uprawami. Znana od wieków w użyciu w medycynie ludowej krajów takich, jak północna Rosja, Chiny oraz Japonia, jagoda kamczacka nazywana jest nawet „eliksirem życia” według tubylczego ludu Ajnów zamieszkującego japońską wyspę Hokkaido. Dla współczesnych społeczeństw, coraz częściej cierpiących na choroby cywilizacyjne, jagoda kamczacka jest wręcz rodzajem superfood, pozwalającego na zmodyfikowanie diety według wskazań lekarzy i specjalistów od zdrowej żywności.

Właściwości jagody kamczackiej

Posiadające wyjątkowo dużo antyoksydantów uznawanych już powszechnie za składniki opóźniające negatywne skutki postępującego wieku, owoce jagody kamczackiej polecane są do spożycia przez osoby chore na cukrzycę i choroby układu krążenia. Zmniejszają ryzyko zawału serca, zapobiegają anemii, mają także działanie lecznicze w chorobach układu pokarmowego, spowalniają rozwój jaskry i radzą sobie z zakażeniami bakteryjnymi. Do innych cennych składników w jagodach kamczackich należy witamina C, której te owoce zawierają wyjątkowo dużo, witaminy z grupy B, magnez, fosfor, wapń i potas. Spożywanie jagody kamczackiej może też chronić przed szkodliwym wpływem promieniowania UV-A oraz UV-B oraz promieniowaniem radioaktywnym.

Warunki uprawy jagody kamczackiej

Jagoda kamczacka jest rośliną wyjątkowo łatwą w uprawie, długowieczną (może bowiem owocować nawet przez 30-40 lat bez przerwy, dając co roku obfite plony) i o szybkiej wegetacji. Lubi stanowiska słoneczne, ale będzie też owocować w lekko zacienionych miejscach. Dla krzewów jagody kamczackiej najlepsza jest gleba żyzna, o umiarkowanej wilgotności i lekko kwaśnym odczynie mieszczącym się w przedziale pH 5, 5 do 6. Sadzonki najlepiej przyjmują się posadzone w okresie jesieni lub na wiosnę, w przekopanej starannie ziemi nawiezionej wcześniej kompostem lub obornikiem. Dobrze zrobi im także wyściółkowanie wokół posadzonych już krzewów drobną korą lub trocinami, które utrzymują na dłużej wilgoć. Krzewy można przyciąć dopiero po pewnym czasie od posadzenia, najlepiej po upływie 4-5 lat, co daje im niezbędne prześwietlenie, pozwalające na usunięcie najstarszych, połamanych i zbyt drobnych pędów. Krzaki jagody kamczackiej podlewa się wiosną, kiedy jest zbyt sucho, a także w okresie wzrostu zawiązków owoców i ich dojrzewania. W okresie po posadzeniu krzewom dobrze zrobi nawożenie mineralne tymi samymi środkami, co w przypadku borówki wysokiej. Niepotrzebne jest natomiast stosowanie środków ochronnych, ponieważ roślina ta jest wyjątkowo odporna na ataki chorób i szkodników. Jej pąki kwiatowe pojawiają się już na początku marca, a kwiaty o kremowożółtym kolorze rozwijają się w kwietniu, stanowiąc wyjątkowo dekoracyjną ozdobę ogrodów. Warto pamiętać, że jagoda kamczacka jest rośliną obcopylną, więc do wydania przez nią plonów obok siebie powinny rosnąc dwie różne odmiany zakwitające w tym samym czasie. Owoce jagody kamczackiej mają kolor fioletowogranatowy i są pokryte woskowym nalotem. W smaku są soczyste, kwaśno-słodkie i z lekko goryczkową nutą. Nadają się do spożywania na surowo. W formie surowej owoce jagody kamczackiej są szczególnie cenne ze względu na możliwość wczesnego zbioru na wiosnę, kiedy nasz organizm po zimie wyjątkowo potrzebuje zwiększonej dawki witamin znajdujących się w świeżych owocach i warzywach. Jagody kamczackie doskonale sprawdzają się także w przetworach, suszeniu lub mrożeniu. Można je znaleźć także w produkowanych przemysłowo dżemach, winach, słodyczach i jogurtach.

Odmiany jagody kamczackiej

Jagoda kamczacka Atut

Polska odmiana jagody kamczackiej Atut to wysoka plenność i wyjątkowe walory smakowe owoców, które nie opadają tak szybko, jak w przypadku innych odmian tych wartościowych krzewów. Jagoda kamczacka Atut charakteryzuje się rozłożystym pokrojem i rośnie do wysokości 1, 5 metra. Ma ciemnozielone liście o lekko zaokrąglonym kształcie i brunatne pędy. Dla starszych krzaków charakterystyczne są ponadto pojawiające się paski łuszczącej się kory. Duże i żółtobiałe kwiaty jagody kamczackiej Atut rozwijają się w połowie maja i są wyjątkowo dekoracyjne. Początkowo zielone owoce tej odmiany, stają się fioletowe i ciemnieją, aż do odcienia granatu, pokrywając się także woskowym nalotem. Słodkie i lekko goryczkowate jagody mogą osiągnąć długość do 2, 5 centymetra i średnicę około 8 milimetrów, w zależności od wilgotności gleby, w której rosną krzewy. Owoce można zbierać od ostatnich dni maja, a okres wegetacyjny kończy się w czerwcu. Podobnie jak inne odmiany, Atut nie musi rosnąc na glebie o wyjątkowej wartości, choć obfitości plonów z pewnością sprzyja umiarkowanie wilgotne i próchnicze podłoże o lekko kwaśnym odczynie w słonecznym miejscu, co sprzyja opadaniu owoców i wpływa pozytywnie na ich jakość.

Jagoda kamczacka Czelabinka

Jagoda kamczacka Czelabinka swoją nazwę zawdzięcza miejscu hodowli tej odmiany – w Czelabińsku, w Rosji. Charakterystyczna jest wielkość jej owoców w porównaniu z innymi odmianami, o gruszkowatym kształcie i interesującym, lekko kwaskowatym smaku. Krzewy jagody kamczackiej Czelabinki mają kulisty pokrój, średnią siłę wzrostu dochodzącego do wysokości 1, 5 metra. Ich jasnozielone pędy mogą z czasem rozchylać się na boki, dając rozłożystą koronę krzewu. Owoce tej odmiany dojrzewają na początku czerwca, pod warunkiem posadzonych w bliskiej odległości zapylaczy, z których za najlepsze uchodzą jagoda kamczacka Dlinnopłodna, Izjuminka oraz jagoda kamczacka Smoleńska.

Jagoda kamczacka Duet

Wyhodowana w Polsce odmiana jagody kamczackiej Duet ma wyjątkowo plenne właściwości, a jej dojrzały krzew może osiągnąć wysokość nawet 1, 6 metra. Spośród innych odmian jagód kamczackich Duet wyróżnia się jaśniejszym, woskowatym nalotem, pojawiającym się na dużych, osiągających długość 2 centymetrów i mających ciemnoniebieską barwę jagód. Kluczowym aspektem osiągnięcia obfitych zbiorów z jagody kamczackiej Duet jest jej zapylenie krzyżowe przez posadzenie obok siebie różnych odmian o tym samym czasie kwitnienia. Z pewnością posłuży jej też posadzenie na stanowisku słonecznym, w lekkiej i przepuszczalnej glebie o umiarkowanej wilgotności, którą można wspomóc w okresie początkowym po posadzeniu rośliny czy na wiosnę z mało obfitymi opadami.

Jagoda kamczacka Jolanta

Kolejna polska odmiana jagody kamczackiej Jolanta idealnie nadaje się do hodowli w Polsce, dzięki swojej mrozoodporności i małej wrażliwości na choroby i szkodniki. Ma bardzo smaczne, aromatyczne owoce o podłużnym kształcie z niewielką domieszką goryczki. Dojrzewają one w pierwszej połowie czerwca, a z jednego krzewu możliwe jest zebranie nawet pięciu kilogramów tych owoców. Mają one średnią tendencję do osypywania się po dojściu do postaci dojrzałej. Krzewy tej odmiany jagody kamczackiej dobrze rosną na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych, w glebach kwaśnych, piaszczysto-gliniastych, ale też lekko zasadowych lub obojętnych.

Jagoda kamczacka Morena

Wyhodowana w 1995 roku odmiana rosyjska jagody kamczackiej Morena o krzakach o pokroje kulistym, dochodzących do 1, 5 metra wysokości. Ma bardzo smaczne owoce pozbawione goryczy, za to słodko-kwaśne Są one duże, ich średnia waga przekracza na ogół jeden gram, mają kształt wrzeciona, kolor niebieski i woskowy nalot na powierzchni. Najlepsze efekty pod względem plenności jagody kamczackiej Morena osiąga się krzyżując ją z odmianą jagody kamczackiej Leningradskij Velikan posadzoną w bliskiej odległości.

Jagoda kamczacka Sinoglaska

Jagoda kamczacka Siniglaska pochodzi z Rosji, konkretnie z rejonu Syberii, i odznacza się wyjątkową odpornością na mróz oraz niskimi wymaganiami glebowymi. Ten długowieczny krzew jagody kamczackiej Siniglaska może owocować i żyć nawet do 35 lat, dorastając do wysokości 2, 2-2, 5 metra i tworząc kulisty, zwarty pokrój. Biało-żółte kwiaty tej odmiany jagody kamczackiej zaczynają kwitnąć w maju, a jej słodkie owoce dojrzewające na początku czerwca, jeszcze przed zbiorami truskawek i malin, osiągają wysokość zbioru nawet pięciu kilogramów z pojedynczego krzaka.

Jagoda kamczacka Wojtek

Polecana do uprawy zarówno amatorskiej, jak i przemysłowej, odmiana jagody kamczackiej Wojtek została stworzona w Polsce. Ma średnio silny wzrost, tworzący krzewy o wysokości 1, 6 metra i sporej szerokości, osiągającej nawet dwa metry, przy której należy zachować nieco większy rozstaw pomiędzy poszczególnymi krzakami sadzonymi w rzędach. Baryłkowate, spore owoce jagody kamczackiej Wojtek, mogą osiągnąć długość dochodzącą do czterech centymetrów i są gotowe do zbierania na początku czerwca lub nawet pod koniec maja. Jagoda kamczacka Wojtek należy bowiem do jednej z najszybciej owocujących odmian tego krzewu. Jest ceniony przez hodowców także ze względu na obfitość zbiorów, bowiem już po pierwszym roku od jego posadzenia można liczyć na uzyskanie pół kilograma owoców, a w kolejnych – do pięciu kilogramów. Jagoda kamczacka Wojtek ma niestety tę wadę, że dojrzałe owoce samoczynnie opadają. Owocowanie umożliwia skrzyżowanie zapylenie, najlepiej dokonywane z odmianą jagody kamczackiej Jolanta.

Jagoda kamczacka Wołoszebnica

Wyhodowana w Rosji jagoda kamczacka Wołoszebnica odznacza się wysoką plennością i wyjątkowym znoszeniem mrozu sięgającego nawet 45 stopni Celsjusza. Jedna z najwcześniej owocujących odmian tych roślin, dają plony pozytywnie wpływające na wzmocnienie organizmu i detoksykujące. Wyjątkowo duże jagody Wołoszebnicy mają nieco nierówną powierzchnię, są jednak bardzo smaczne i w pełni owocowania mogą dać nawet do sześciu kilogramów z jednego krzaka. Wołoszebnica jest także dobrym zapylaczem do odmian jagód kamczackich Singolaskiej i Czelabinki.