Tworząc ogród, chce się mieć przede wszystkim efektywnie wyglądające miejsce, dlatego też wybiera się reprezentatywne rośliny i krzewy, które będą przyciągać wzrok przechodniów. Jest tak również w przypadku wiecznie zielonych bylin – wybiera się te, których liście ładnie się prezentują. Dobrym rozwiązaniem w tym drugim przypadku jest bukszpan wieczniezielony, który można dodatkowo przystrzygać według uznania. Jednak na uwadze trzeba mieć, iż samo jego posadzenie nie jest wystarczające.

Uprawa i sadzenie bukszpanu

Bukszpan wieczniezielony, zwany gryszpanem, jest rośliną, która nie jest bardzo wymagająca pod względem miejsca, w którym należy ją lokować w ogrodzie. Pod względem glebowym wystarczy mu, by była ona żyzna, próchnicza i przepuszczalna, do tego umiarkowanie sucha – w warunkach naturalnych bukszpan bywa znajdowany na glebie gliniastej. Odczyn pH gleby powinien być obojętny lub lekko zasadowy. Ze względu na to, że bukszpan wieczniezielony nie jest rośliną w pełni mrozoodporną, z tego względu należy więc sadzić go w miejscach osłoniętych od wszelkich wiatrów. Szczególną uwagą należy otoczyć młode okazy i szczelnie okryć je przed zimą – inaczej mogą w panującym w Polsce klimacie przemarzać. Bukszpan nie lubi być przesuszony, dlatego też od czasu do czasu należy go podlać. Szczególnie ważne jest to w okresie letnim, kiedy panują bardzo wysokie temperatury.

Sadzenie bukszpanu z pojemnika może odbywać się przez cały rok. Inaczej kwestia się ma, jeżeli z jego sadzeniem związane jest utworzenie żywopłotu – najlepiej jest dokonać tego na przełomie sierpnia i września. Na zwarty i gęsty metrowy żywopłot potrzebnych będzie około 10-15 sztuk bukszpanu. Należy posadzić je w dwóch, trzech rzędach, zachowując od kolejnej sztuki odstęp 25-30 centymetrów. Jest zabieg, o którym nie można zapomnieć, jeżeli chce się mieć ładny bukszpan. Nawożenie w przypadku tej rośliny powinno odbywać się trzy razy w ciągu roku, ostatni raz najpóźniej do końca lipca. Polecany do tego jest dedykowany bukszpanom i roślinom żywopłotowym granulat.

Przycinanie

Odmiana ta jest idealna do samodzielnego formowania. Bardzo dobrze wszelkiego rodzaju cięcia, a po nich ładnie się zagęszcza. Jest to szczególnie widocznie, kiedy potraktuje się go cięciem dwa razy w roku: po raz pierwszy na wiosnę – najlepiej w marcu – a drugi raz latem. Strzyżenie powinno być regularne, by dało najlepszy efekt. Do strzyżenia bukszpanu użyć należy bardzo ostrych noży oraz sekatorów – pozwoli to uniknąć infekcji grzybowych w postrzępionych lub źle przyciętych miejscach. Im silniejsze jest przycinanie rośliny, tym intensywniejsze staje się jej dokarmianie.

Rozmnażanie

Chcąc mieć kolejną sztukę bukszpanu, nie potrzeba jechać do sklepu ogrodniczego – można dokonać rozmnożenia posiadanego krzewu we własnym zakresie. Taki zabieg opiera się na użyciu sadzonek pędowych. Jak tego dokonać? Wystarczy w okresie letnim – najlepszym miesiącem do tego jest sierpień – pobrać niezdrewniałe, zielone sadzonki. Pędy o długości dziesięciu centymetrów ścina się, po czym umieszcza w skrzynce lub skrzynkach – w zależności od ilości – z mieszanką piasku i torfu o odczynie lekko kwaśnym, a następnie przechowuje przez zimę w chłodnej, widnej piwnicy. Na wiosnę ukorzenione rośliny przesadza się na stałe miejsce.

Choroby

Ludzie i zwierzęta chorują, chorują także wszelkiego rodzaju rośliny. Nie jest to do ominięcia nawet jeśli chodzi o bukszpan. Choroby, z jakimi może się zmagać, to przede wszystkim ćma bukszpanowa – szkodnik ten przybył z Azji i upodobał sobie bukszpan. Ćma jako osobnik młody i starszy wygryza najpierw miękisz, a później cały liść rośliny. By walczyć z tym szkodnikiem, stosuje się odpowiednie opryski – bez nich roślina z czasem całkowicie zasycha i umiera.

Inną chorobą, która może dopaść bukszpan wieczniezielony, jest zamieranie pędów bukszpanu. Choroba ta wynika z ataku patogenów, a objawia się na wiosnę. Chorobę widać poprzez przebarwienie najmłodszych pędów na jasnozielono, a później na żółtobrązowo. Pędy bukszpanu mają brązowe plamy, które szybko się powiększają. Część pędu powyżej infekcji obumiera.

Hodowcy tej odmiany bukszpanu muszą się również liczyć z zachorowaniem na plamistość liści bukszpanu. Ta choroba objawia się poprzez pojawienie na brzegu blaszek liściowych pojedynczych, białych lub jasnobrązowych okrągłych plam. Na górnej stronie blaszki liściowej widoczne stają się czarne skupienia zarodników grzyba, który atakuję roślinę. Z czasem jej liście oraz pędy mogą zacząć obumierać.

Zastosowanie

Najczęściej tę odmianę bukszpanu spotkać można w parkach i w zieleni miejskiej. Nadaje się na utworzenie żywopłotów – również na cmentarzach – czy też jako ozdoba balkonu, jeżeli nie posiada się własnego ogrodu lub też tarasu. Bukszpan w donicy prezentuje się równie efektywnie, nie należy jednak zapominać, iż także potrzebuje osłonięcia od wiatru i okrycia na zimę – można go wówczas schować do mieszkania.